Književnik, prevodilac i autor „Vremena“ Ivan Ivanji preminuo je juče u 96. godini života.

Ivanji je napisao 26 romana, neke izvorno na srpskom, neke na njemačkom, tri zbirke pripovedaka, tri knjige poezije, pisao je drame, knjige za djecu, memoare, eseje…

Na njemački je, pored ostalih, prevodio Kiša i Albaharija, sa njemačkog Brehta, Borherta, Grasa, Bela, Encensbergera, Jaspersa. Prevodio je mađarsku poeziju na srpski.

Radio je kao nastavnik nacrtne geometrije, kao novinar, bio je umjetnički direktor Savremenog pozorišta u Beogradu, zamjenik upravnika Narodnog pozorišta, Titov prevodilac za njemački jezik.

Gostovao je, kako je sam govorio, u diplomatiji kao ataše za kulturu i štampu u jugoslovenskoj ambasadi u Bonu od 1974. do 1978. godine. Do raspada SFRJ bio je generalni sekretar Saveza književnika Jugoslavije.

Rođen je u Zrenjaninu u jevrejskoj ljekarskoj porodici. Roditelje su mu ubili ubrzo nakon njemačke okupacije 1941. godine. On je preživjeo nacističke koncentracione logore Aušvic i Buhenvald. Kasnije je pisao o „svom lepom životu u paklu“.

Život je završio tamo gdje je prije 80 godina iz Novog Sada kao Jevrejin bio deportovan da umre – u Vajmaru, samo desetak kilometara od svog nekadašnjeg logora, u Hitlerovom omiljenom hotelu i to na Dan pobjede nad fašizmom.