Prije 25 godine, tačno u 2:06 ujutru 23. aprila 1999. godine, dogodio se tragični događaj koji je zauvijek obilježio istoriju Radio-televizije Srbije (RTS). U trenutku kada su emitovane vijesti, zgrada RTS-a postala je meta NATO bombardovanja, ostavljajući iza sebe 16 izgubljenih života i pitanja koja su obilježila decenije traženja istine.

Zgrada RTS bombardovana je tokom emitovanja vijesti u dva sata i šest minuta iza ponoći 23. aprila 1999. godine, postavljajući tužan presedan u istoriji ratovanja – prvi put je medijska kuća postala legitimna vojna meta. Među žrtvama su bili Jelica Munitlak, Ksenija Banković, Darko Stoimenovski, Nebojša Stojanović, Dragorad Dragojević, Dragan Tasić, Aleksandar Deletić, Slaviša Stevanović, Siniša Medić, Ivan Stukalo, Dejan Marković, Milan Joksimović, Branislav Jovanović, Slobodan Jontić, Milovan Janković i Tomislav Mitrović, prenosi Danas.

Sjećanje na te strašne događaje i žrtve održano je i ove godine, u 2:06, ispred spomenika “ZAŠTO” u Tašmajdanskom parku. Okupili su se članovi porodica, kolege, prijatelji i zvaničnici, među kojima su bili ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Nikola Selaković, predstavnici ministarstava informisanja, telekomunikacija i kulture, kao i lokalni zvaničnici i predstavnici novinarskih udruženja.

Danas navodi da su prisutni minutom ćutanja odali poštu žrtvama, a Miroslav Medić, brat stradalog Siniše Medića, obratio se okupljenima, ističući nedostatak odgovora i pravde tokom posljednjih 25 godina. Kritikujući nedostatak reakcije i zaštitu zaposlenih u RTS-u tokom vazdušnih napada, postavio je pitanja na koja još uvijek nema odgovora.

– Bez ikakvog jasnog upozorenja zaposlenima, gađali su zgradu Radio-televizije Srbije, ne vodeći ni jednog trenutka računa o mogućem broju civilnih žrtava – rekao je Medić. – U zgradi RTS-a bili su isključivo civili, tehničko osoblje i novinari, što su potvrdili i strani izvještači. Zašto se ništa nije preduzelo da se zaštite životi zaposlenih? –

Miroslav Medić je takođe apelovao da se zgrada RTS-a, mjesto tragedije, pretvori u memorijalni centar, kao trajni spomen na žrtve i opomenu budućim generacijama. Nakon 25 godina, pitanja ostaju otvorena, a traženje istine i pravde za stradale radnike RTS-a i dalje je prioritet za porodice i prijatelje.