Bar – više od mora!

Bar je primorski lučki grad u koji su turisti najviše dolazili ljeti i zbog mora. Poslednjih godina turisti u Bar dolaze tokom cijele godine iz brojnih razloga. Osim Starog grada i zanimljivih manifestacija “Maslinijada” i “Dani vina i ukljeve” koje se dugi niz godina održavaju u Starom Baru, odnosno Virpazaru, Bar ima još mnogo toga što privlači turiste. Najveća atrakcija je Stari Bar, ali je tu i zaleđe Bara koje sa svojih pet kanjona i brojne dobro označene planinarske staze za one sa boljom kondicijom i željnim avantura. Oni manje ambiciozni (i manje kondiciono spremni) mogu da uživaju u vodopadu Vrteljak, selu Turčini, maslinjaku Džidžarin i drugim zanimljivostima do kojih može lakše i brže da se dođe.

No, da počnem redom. Stari Bar se nalazi u podnožju Rumije, nepristupačan je sa tri strane .Istorija Starog Bara je veoma zanimljiva. Stari grad je poprilično stradao od zemljotresa 1979.godine. Dugo je trebalo da se počne sa njegovom rekonstrukcijom. Taj proces sad već odavno traje ali, srećom, u kontinuitetu. Jer kad god se ode do Starog grada naiđe se na nešto novo.

Sa vrha tvrđave, do koje se stiže uskim, strmim stepenicama, puca pogled prema Rumiji. Kroz otvore na zidinama može se vidjeti akvadukt koji je veoma značajan istorijski spomenik ovog prostora. Sa suprotne strane pogled naniže seže do podnožja brda gdje se nalazi vodoizvorište Kajnak u čijoj blizini je stari kameni most, idealan mamac za fotografe.

Ko ima više kondicije, i ako nije mnogo vruće, može da krene stazom koja polazi od ulazne kapije u Stari grad i vodi ka već spomenutom vodopadu Vrteljak, simpatičnom selu Turčini i dalje planinarskim stazama do Bijele Skale čak do Murića i Skadarskog jezera. To je krupan zalogaj, ali ne i nedostižan.

Ovi manje ambiciozni mogu autom da se spuste do mosta sa gornje fotografije. Teško je naći mjesto za parking, ali se valja pomučiti jer odavde se, ako se krene ka sjeveru može doći ispod samog vijadukta. Mnogo puta sam ga posmatrala iz ptičje, samo jednom iz žablje perspektive.

Ako se izabere da se prođe preko mosta pored izvorišta brzo se stiže do još jednog bisera zaleđa Bara – maslinjaka Džidžarin. Gajim veliko divljenje i poštovanje prema ovim neobičnim stablima. Svako za sebe predstavlja maestralni rad najboljeg vajara – prirode.

Nastavi li se dalje stiže se do Vruće rijeke, čiji kanjon je jedan od pet koji svake godine dobijaju sve više pristalica kako se priča o njima širi među avanturistima širom planete. Uglavnom u prolazu vidim auta slovenačke, francuske i drugih registarskih tablica, a onda u daljini ugledam tačkice pod punom opremom kako se kanapima spuštaju niz kanjon. Meni samo ostaje da ih ispratim pogledom zavideći im jer sam za ovu vrstu aktivnosti odavno ostarala.

Ko dođe da posjeti Bar, koliko god dana odlučio da ostane sigurna sam da mu neće biti dosadno. Osim planinarskih tura u dubljem zaleđu Bara, čak do Skadarskog jezera, tu su i ove mnogo popularnije i bliže (ne i niže): Rumija i Lisinj. Ko, pak, nije za ova pregnuća, može da se popne na Volujicu i pogleda Bar iz neke sasvim druge perspektive.

Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrici "Stav" nijesu nužno i stavovi redakcije 24kroz7