Kada neko preuzme javnu funkciju, to sa sobom nosi odgovornost koja prevazilazi lična uvjerenja, simpatije i frustracije. Ta funkcija traži držanje koje odražava ozbiljnost institucije, a ne trenutne impulse pojedinca. Marko Kovačević, predsjednik Opštine Nikšić, nažalost, još jednom je pokazao da ne razumije – ili odbija da prihvati – tu elementarnu razliku. Njegov gest pokazivanja srednjeg prsta tokom intoniranja himne Crne Gore nije samo lični ispad, već i otvoreni izraz nepoštovanja prema državi čiju funkciju obavlja i građanima koje, barem formalno, predstavlja.

Ovaj potez ne treba gledati izolovano – on je samo još jedan u nizu dokaza da je Kovačević politički akter na leđima građana, čovjek koji ne vjeruje u državu u kojoj funkcioniše kao njen zvaničnik. Njegov prezir prema Crnoj Gori nije novost, ali je zabrinjavajuće to što je njegov čin ostao bez ozbiljnijih posljedica. I još gore, bez ozbiljnije osude od strane onih koji bi morali biti prvi da mu ukažu na nedostojnost njegovog ponašanja.

Predsjednik države Jakov Milatović i predsjednik Skupštine Opštine Nikšić Nemanja Vuković stajali su tik uz njega, a njihova reakcija? Tišina. Ta ista tišina koju smo navikli da čujemo od Milatovića kad treba da osudi nacionalističke ispade, negiranja crnogorskog identiteta ili pokušaje potkopavanja državnih institucija. Ista ona mlaka, bezlična reakcija kojom Vuković već mjesecima izbjegava da saopšti stav.

Ako predsjednik Opštine Nikšić smatra da himna zemlje u kojoj živi i radi zaslužuje njegov srednji prst, onda je red da i građani Nikšića njemu pokažu svoj – na prvim izborima. No, pitanje je dublje: dokle će Crna Gora tolerisati političare koji je otvoreno preziru? Gdje su granice moralne odgovornosti kada neko ko obavlja javnu funkciju misli da može nekažnjeno ponižavati institucije? Ako je Kovačevićev ispad bio očekivan, onda je izostanak oštre osude Milatovića i Vukovića još razočaravajući – jer su time pokazali da su saučesnici u srozavanju političke kulture i institucionalnog ugleda Crne Gore.

Marko Kovačević može privatno voljeti, mrziti, sumnjati i vjerovati u šta hoće – ali kada izađe pred javnost kao predsjednik Opštine, on ne govori samo u svoje ime. Govori, htio-ne htio, i u ime građana Nikšića. A ako mu je odgovor na himnu srednji prst, onda neka ne bude iznenađen kad mu građani tim istim prstom, na prvim izborima, pokažu vrata.

A što se sata tiče, g. Kovačeviću – vjerujem da tačno pokazuje koliko kasnite za elementarnim civilizacijskim normama.

Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrici "Stav" nijesu nužno i stavovi redakcije 24kroz7